Konuşup yürümeden önce
Öğrenmeyi, bilmeyi, sevmeyi
Vazgeçmeden anlatıp durdu birkaç masal perisi

 

Duvarlarda aynı cümle
Aynı ses, aynı kelam edişi
Odaların her birinde yer tutabildiği

 

İşte bu küçük hikâyeden hiç sıkılmadım
Onlarca yıl eskittim ama hâlâ bu çocuklayım

 

Evimin içine yağıyor karlar
Renkleri de var keşke yanımda olsalar
Ben kâğıttan oyuncaktım o zamanlar
Ve yaşıyorum ta ki unutana kadar

 

Yılları yenen iki kalbe

Bu dünya doldu taştı değil mi

Geriye kalan herkes gibi eski ama değerli

 

Hüsranlarını örten ifade

Cennetin güler yüzü değil mi

Balkonundan mutluluk sarkmış meleklerin evi

 

Şahit olabilseydin sen de yetmez anlattığım

Binlerce gün seyrettim ama hâlâ o sokaktayım

​